|
:.با قدرت به پیش.:
ديار من خور
سه شنبه 19 ارديبهشت 1391برچسب:, :: 16:29 :: نويسنده : رضاغلامرضايي
روزگارانی دور كه برق نبود.یخچال نبود و سوسوی نور لامپ های موشی(پیه سوز)چشمان خسته و رنجور مردمان كویر نشین را در شبهای سرد زمستان وشبهای گرم تابستان زیر سقف ایوانها و اتاقها نوازش می كرد و روشنی بخش خاطرات خوش آن روزگاران بود . مردمان جهت نگهداری گوشت و مواد غذایی فاسد شدنی و موادی كه دستخوش تغییرات ظاهری که مي توانست در یک لحظه اسیر یك لقمه جانوران موذی و خانگی مخصوصا گربه های ملوس شود از چنبره استفاده می كردند.گفتن این كلمه و شنیدن آن در ذهن قدیمی ها هنوز هم خاطرات خوش گذشته را زنده كرده و بزاق دستگاه گوارش آنان را دو چندان می كند . آری دستگیره ذهنی بچه های آنروزها جهت ترشح بزاق دهان و سرازیر شدن آن از گوشه لب چنبره بود همانند امروز كه یخچال دستگیره ذهنی جهت سیر اب نمودن عطش خورد و خوراك بچه های امروزی می باشد. جهت نگهداری گوشت و مواد غذایی روزها گوشت را نمك زده و بقيه مواد غذايي را درون پارچه (جلوگيري از ورود گرد و غبار-مورچه-و......) می پیچیدند و شبها آن را جهت دور نگهداشتن از دسترس گربه و جانوران موذی درون چنبره می گذاشتند و از سقف آویزان می کردند چنبره از آن بالا خوب دیده و می داند كه چه شور و حالی داشتند پسركان نوجوان مهرجانی و جوانان خسته و كوفته از كارهای كشاورزی و بسیار سخت روزانه هنگامی كه جهت استراحت دمی سر بر دامان پدران خویش می نهادند و دستان چروكیده و پینه بسته پدرانشان نوازشگر صورت آنان بود.
آری خوب می داند و می فهمد و هزاران بار تفسیر كرده است نگاههای مضطرب و نگران مادران خانه را هنگامی كه چنبره را پایین می آوردند و دلشوره داشتند كه آیا آنچیز كه درونش نهاده بودند هم اكنون سالم و پا برجاست یا نه . و بیاد دارد شیرینی لبخند حاكی از رضایت پدر و مادر و سختی های بزرگ كردن بچه های كوچك را بدون هیچگونه دارو و درمانی
و دیده است موهای آویزان تا روی زمین دختركان هفت ساله و صورت و چشمان بسیار زیبایشان را كه بروی دستان پدران خویش بعلت نبود امكانات پزشكی ساده براحتی و بعلت تنها یك بیماری پیش پا افتاده و بعلت نبود امکاناتی که هم اکنون در دسترس همگان است می مردند و داغی جانگداز بر دل مادران خویش می گذاشتند و .....
و تا آخرین لحظه كه زیر همین چنبره های آویزان صاحبانشان را بر روی دوش بسمت دنیایی دیگر می بردند و اطرافیانشان بر سر زنان نوحه می خواندند را همچنان بر یاد دارد . چنبره همه چیز را بر یاد دارد و همچنان بر یاد خواهد داشت و این ما هستیم که ترکشان کردیم وچنبره همچنان برجاست ولی صاحبانش ........ همچنان خواهد ماند و زمانی ما نیز نخواهیم بود ولی ای كاش چنبره ای باشد كه خاطرات ما را نیز در یاد داشته باشد وبسراید نظرات شما عزیزان:
درباره وبلاگ
 وبلاگي در خورو بيابانك استان اصفهان آخرین مطالب
آرشيو وبلاگ
پيوندها
نويسندگان
|
|||||||||||||||||
 |
|||||||||||||||||
تبادل لینک هوشمند 
<-PollName->
آمار
وب سایت:
